Видео

To złożony problem, rodzeństwo jest od niedawna i na pewne rzeczy potrzebny jest czas. Nie od razu starsze, wciąż małe dziecko, wszystko zrozumie. Do tego może dochodzić kryzys rozwojowy starszego dziecka. Jeśli nie działają ogólne wskazówki warto zasięgnąć konsultacji indywidualnej. W PsychoLogo prowadzimy konsultacje online :) zapraszamy

:O

Dziękuję :) Trochę czasu już upłynęło, nabrałam wielu różnych perspektyw i dystansu. trochę już nie pamiętam tego czasu, teraz na tapecie inne wyzwania i może przydałaby się aktualizacja, bo nie tylko moje dzieci rosną i nie tylko moje problemy się zmieniają. Ciepło pozdrawiam i życzę dużo mocy!!! <3

Oh jak dobrze to znam! Moje dzieci są już starsze i zapewniam - to mija, przychodzą różne fazy, różne momenty i na pewno to uczucie nie będzie stale trwało. Muszę nagrać nowy film o tym, jak to się zmienia na przestrzeni lat, gdy dzieci dorastają. Albo jak może się zmienić, by dać mamom więcej nadziei :) A tak na marginesie: - nie da się ogarnąć wszystkiego. Dobrze jest ogarniać to, coi jest naprawdę ważne dla Pani! - ja dzieci noszę, bo je nauczyłam :) No tak, i cieszę się, że mogę je przytulać dłużej, bo już niedługo nie będą pewnie chciały :) A ci, którzy tak mówią - czy oni mają równie mocną relację z dzieciakami? - relacje z dzieckiem raz są lepsze a raz gorsze. To proces, w którym potrzebne są też te trudy aby pewne rzeczy zobaczyć i zrozumieć. z wyłącznie pozytywnych relacji nie będzie rozwoju. Warto pomyśleć, że kryzys = zmiana i to często na lepsze. Dzięki temu wyciągamy wnioski i uczymy się. Nie tylko my, ale też nasze dzieci. Że mama też może mieć gorszy czas i że jej też trzeba czasem pomóc. Nieszczęśliwe są dzieci, które mają idealnych rodziców, bo nigdy im nie dorównają <3 Buziaki!

Dziękuję! Dużo sił! <3

Dziękuję za komentarz! :) Widzę, że sama odpowiedziała Pani sobie pisząc to pytanie, a problemem są pojawiające się u Pani wyrzuty sumienia. Dzieci są różne - jedne w trudnych emocjach szukają ukojenia u rodzica od razu, inne potrzebują przestrzeni i czasu, wolą być same, bo bliskość dorosłego drażni je jeszcze bardziej. Podobnie mają dorośli. Dziecko samo daje Pani znać, czego potrzebuje - warto za tym pójść. Można wychodząc z pokoju powiedzieć: "Widzę, że chcesz być sam, będę w pokoju obok, gdybyś mnie potrzebował." Zwykle, gdy dziecko zaczyna się uspokajać, jest też bardziej gotowe na bliskość rodzica i rozmowę z nim. Zostawienie dziecka samego w tych okolicznościach nie jest porzuceniem go, tylko szacunkiem okazanym jego potrzebom i preferencjom. Rozumiem, że to może być trudne! Natomiast przytulanie, rozmowa z dzieckiem na siłę nie wydaje się tu dobrym rozwiązaniem, bo jest gwałceniem jego granic i potrzeb. Podsumowując - głęboki wdech i proszę słuchać swojej intuicji - widzę, że dobrze Pani podpowiada :)

<3

Będzie film o kryzysach :) myślę, że w okolicach nowego roku :)

@@PsychoLogo czekam ☺ i dziękuję 😘

Wszystko zależy od konkretnego dziecka i jego preferencji, ale także od ewentualnych problemów. W doborze smoczka może pomóc logopeda lub neurologopeda :)

Dziekuję!